[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=AKuMJL1qdnw” width=”400″ height=”60″ responsive=”no” autoplay=”yes”]
Η Διάθλασις Των Παίδων
Μέρος 8ο : Σύντομο δράμα για έναν μεγάλο αποχαιρετισμό
Η παράσταση «Η Διάθλασις Των Παίδων» έκανε πρεμιέρα στις 9 Ιανουαρίου 2017. Η παράσταση ανέβηκε στο νεόδμητο κλασικό θέατρο Της Αιώνιας Επιστροφής. Θεωρήθηκε από κοινό και κριτικούς το θεατρικό γεγονός της πόλης, και παρόλο που έξω χιόνιζε και είχε -9 βαθμούς Κελσίου, την παρακολούθησαν 876 θεατές, οι 6 εκ των οποίων, όρθιοι.
(Ανοίγει η αυλαία. Πλήθος κόσμου επί σκηνής αρχίζει να μαζεύεται. Βρισκόμαστε στην αποβάθρα του Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης. Μία μεγάλη ομάδα ναυτοπροσκόπων κατεβαίνει από το τρένο. Χιονίζει. Πάνω σε πατίνια εισβάλλει από τις κουΐντες η Αγία Μαργαρίτα Των Φαναριών κρατώντας στο δεξί της χέρι έναν υαλοκαθαριστήρα κι ένα τάπερ. Τα παιδιά μαγεύονται από την εμφάνισή της και την ακολουθούν στον ξέφρενο χορό της.)
Αφηγητής
Κυρίες, κύριοι, δεσποινίδες και διαζευγμένες,
πατεράδες, μητέρες, παππού και γιαγιά
Βρισκόμαστε στη μέρα του Γενάρη με τον αριθμό εννιά
Εδώ στων τρένων την αποβάθρα 3
Κόσμος μαζεύτηκε πολύς, να υποδεχτεί φίλους και συγγενείς
ενώ μόλις οι γιορτές τελειώσαν, τι να πεις;
Εκ πρώτης όψεως θαρρείτε πως πρόκειται για ακριβή παραγωγή
Τρένα, χιόνια, αποσκευές μα και ηθοποιοί πολλοί
Οι περισσότεροι παίζουν αφιλοκερδώς
Την ζωή τους αναπαράγουν και χειροκροτούνται αφειδώς
Το χιόνι που προσφέρουμε είναι χορηγία
Το μάζεψε και το ‘στειλε ένας μεγιστάνας από τη Σουηδία
Όσο για τα τρένα, μας έδωσαν δωρεάν τα χαλασμένα
Οι αποσκευές και τα πανάκριβα αληθοφανή κοστούμια;
Οι αποσκευές είναι ζωγραφικές αναπαραστάσεις
Χρήσιμες δεν είναι πια στο να καλύπτουν αποστάσεις
Όσο για τα κοστούμια τα αληθοφανή
Είναι ραμμένα μόνο απ’ τη μια μεριά
Γι’ αυτό οι ηθοποιοί κινούνται σαν Αιγύπτια ζωγραφιά
Η σκηνή μας δεν στέκεται πουθενά
Είναι στο αέρα στηριγμένη
Μας έβγαινε πιο φθηνά
Όσο για τους προβολείς
Θα δείτε αν ανεβείτε επάνω
τις τρύπες της οροφής
βλέπετε το φως είναι φυσικό
γι’ αυτό και παίζουμε πρωί – πρωί
δεν είναι λογικό;
Αυτό που τώρα βλέπετε είναι η πραγματικότητα
Συνέβη σήμερα τα χαράματα και έφερε μεγάλη αντιπαλότητα
Να έγιναν έτσι τα πράγματα
Όπως τα δείχνουμε εδώ;
Ή είναι μόνο θέατρο
Φαντασίωση, ψευδής κατάθεση χωρίς αιδώ;
Θέση εγώ, δεν θα πάρω τώρα σαφή
Δεν είμαστε θέατρο διδακτικό, πολιτικό κι όλα τα συναφή
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας όλα
Αλήθεια εσείς που βρισκόσασταν περίπου εκείνη την ώρα
Που η Μαργαρίτα Των Φαναριών μάζεψε τους παίδες
Και μέσα από τάπερ πλαστικό τους μοίραζε κεφτέδες;
Ξέρω – ξέρω είχατε πάει στη δουλειά, μια μέρα γεμάτη υποχρεώσεις
Αγαπητό κοινό, της ζωής έτσι χάσατε τις αποχρώσεις
Οι Παίδες διαθλώνται στου Χρόνου την συμπαντική ολότητα
Και τσουλήθρα κάνουν στου Αιώνα τη γυαλιστερή κοιλότητα
Κοιτάξτε πίσω μου, η δράση έχει σταματήσει
Η αποβάθρα εξαφανίστηκε, τις βαλίτσες πίσω του ο κόσμος έχει αφήσει
Η άφιξή τους στη σκηνή ήτανε προσωρινή
Στα καμαρίνια όλοι αποσυρθήκαν
Και τον ρου του σεναρίου να αλλάξουν, ούτε που διανοηθήκαν
Η παρουσία τους εδώ θεωρήθηκε δεδομένη
Θαρρούν πως ανά πάσα στιγμή, επιστρέφουνε αν θέλουνε
στου κόσμου τη μεγάλη τη σκηνή
Αυτή όμως δεν στηρίζεται πουθενά
Στέκεται σε συνάρτηση με του κόσμου,
τις άλλες θεατρικές σκηνές.
Μία αν πέσει, όλες ακολουθούν
Και μία – μία στη μαύρη τρύπα του συμφέροντος πέφτουνε
και την αποστολή τους λησμονούν.
Φίλοι θεατές, μα και φιλινάδες μου επίσης
Βγαίνοντας από το θέατρο αυτό
Θυμηθείτε της ζωής σας τον σκοπό.
Τώρα που οι Παίδες εξαφανιστήκαν,
και ένα έγιναν με το Χρόνο, και από τον Μύθο απορροφηθήκαν,
μην ξεχνάτε πως για ένα ακόμη έργο πρόκειται και πάλι
μην αποσύρεστε νωρίς στων καμαρινιών την παραζάλη.
Ένα μικρό παιδί έκανε του θεατρικού μας έργου την αρχή
Που αγριεμένο ξύπνησε σήμερα το πρωί
Αποφασισμένο, απάντηση να δώσει σε όλες τις ερωτήσεις
Και τον κόσμο να αποδεχτεί χωρίς να κάνει διακρίσεις.
Κι εσείς έτοιμοι να πείτε, «δεν είναι αλήθεια όλα αυτά,
Τα σχολεία στις 9 Γενάρη ήτανε κλειστά
ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ»
(το κοινό έχει σηκωθεί όρθιό και φωνάζει εν εξάλλω, εν χορώ και εν τοις υψίστοις: ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ!!)
Δείτε, αγαπητό κοινό, τα πράγματα κι από άλλη μεριά
Ήταν δεν ήταν αληθινά…
(ένας θεατής έχει ανέβει πάνω στη σκηνή, και σπρώχνει μακριά τον αφηγητή. Κατόπιν, παίρνει αυτός τον λόγο. Είναι ένας άντρας μεσόκοπος που σέρνει μαζί του ένα κόκκινο, παιδικό, χειμωνιάτικο μπουφανάκι. Στο άλλο χέρι του κρατάει έναν γκρι σκούφο με «αυτάκια»)
Θεατής
Τέρμα τα ψέματα αγαπητοί μου συμπολίτες
Το έργο τέλειωσε, και ανάγκη δεν έχουμε από άλλους αλήτες
Το παιδί μου με περηφάνια απ’ το χεράκι του κρατώ
Μήπως κι αυτό για τον συγγραφέα δεν είναι αληθινό;
Τα λεφτά που έδωσα για το εισιτήριο κλαίω
Και ο συγγραφέας μου λέει κι από πάνω πως φταίω
Ακολουθήστε με στην έξοδο από το θέατρο αυτό
Κι ελπίζω αύριο να έχει γίνει ρημαδιό
Ελάτε μαζί μου από δω.
(ο θεατής προχωράει στο βάθος της σκηνής, το κοινό τον ακολουθεί. Από την οροφή της σκηνής πέφτει πυκνό το χιόνι. Φως εκτυφλωτικό, εκ φωτός εκτυφλωτικού, εισβάλλει από έξω. Ακούγεται ήχος τρένου και αγριεμένες φωνές φαντάρων που μιλούν γερμανικά. Το κοινό επιβιβάζεται στο τρένο και εξαφανίζεται. Κλείνει η αυλαία.)
Αφηγητής
(τραγουδάει)
Μες στον κήπο τ’ ουρανού
Παγιδεύτηκε το γέλιο
Ενός μικρού παιδιού
Ποιος θα πάει να ανοίξει
Προς τα που να θυμηθεί
Πως όταν άγγελος φυσάει
Γεννιέται ένα παιδί
(Ακούγονται χειροκροτήματα. Ο Αφηγητής υποκλίνεται )
Τέλος – για την ώρα.
(Ανοίγει η αυλαία. Στην μέση της σκηνής αντικείμενα καθημερινής χρήσης σχηματίζουν έναν σωρό. Μπαίνει η Μαργαρίτα. Φοράει ένα κόκκινο παλτό. Δείχνει αμήχανη. Νομίζει ότι το παλτό δεν την κολακεύει καθόλου. Προσπαθεί να το αφήσει κάπου. Το πετάει πάνω στον σωρό. Κοιτάει το κοινό. Χαμογελάει.)
Μαργαρίτα:
Εκείνη την ημέρα, 9 Ιανουαρίου του 2017, ξεκίνησα νωρίς το πρωί για το καφενείο. Όσοι θεατές διαβάσατε το πρόγραμμα της παράστασης, θα ξέρετε ήδη ότι η αναφορά του δράματος είναι για εκείνη την αποφράδα ημέρα, την οποία οι επιστήμονες ονόμασαν Διάθλαση Των Παίδων ενώ οι φιλόσοφοι Αιώνια Επιστροφή. Οι ψυχαναλυτές δεν έχουν αποφανθεί ακόμη. Εγώ κατ’ αρχάς την ονόμασα άλλη μία μέρα στη δουλειά. Μέχρι που κατάλαβα. Πρόκειται για θέατρο – ντοκουμέντο. Βασιζόμαστε 100% σε πραγματικά γεγονότα και παράλληλα προσπαθούμε να τα αιτιολογήσουμε. Είμαστε ένας θίασος με απόλυτη επίγνωση του κοινωνικού ρόλου του θεάτρου. Γι’ αυτό κι εγώ σας μιλάω τόσο άμεσα.
Διαβάστε το 7ο αλλά και τα υπόλοιπα μέρη της νουβέλας εδώ.
