[dropcap size=big]Έ[/dropcap]να παιδί που μια νύχτα κλαψουρίζει ζητώντας νερό, επιδιώκοντας να γίνει ενοχλητικό, που ο πατέρας του το αρπάζει και το σέρνει στο μπαλκόνι για να συνετιστεί. Ένας νεαρός απομονωμένος από την οικογένειά του, που κλείνεται στο δωμάτιό και μοναδική παρέα του και κύριο μέλημά του είναι τα βιβλία του. Ένας άντρας που έμελλε να γίνει ένας από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, με λόγο ιδιαίτερο και αινιγματικό. Ο Φραντς Κάφκα.
«Η γραφή μου είναι απαραίτητη όπως η ψευδαίσθηση σ’ έναν μανιακό. Ή καλύτερα, όπως η εγκυμοσύνη σε μια γυναίκα».
Γράφει για ανθρώπους που ένα πρωί μεταμορφώνονται σε απεχθή έντομα, για τρομοκράτες που δεν έχουν κάνει κανένα έγκλημα και όλος ο κόσμος είναι το δικαστήριό τους, για ανθρώπους που χάνουν την αυτοκυριαρχία τους. Γράφει για τον εαυτό του, τον πατέρα του, τους συγγενείς του, για τις γυναίκες του, το σύστημα, τον έρωτα, την αποξένωση. Θέλεις να τον διαβάζεις αργά τη νύχτα, υπό το φως μιας λάμπας και μόνο. Θες να τον διαβάζεις με κρασί και λίγη μελαγχολία. Θες να τον διαβάζεις.
[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]H[/dropcap] σχέση με τον πατέρα του απόλυτα κακή, εξαρτημένος από τους γονείς του, τους λάτρευε και συνάμα τους μισούσε. Η σχέση του με το σεξ αναγκαία, μα το θεωρούσε πράξη τιμωρίας. Η σχέση του με τις γυναίκες παθιασμένη και απόμακρη. Μικρόσωμος, φιλάσθενος και αδύναμος. Ασκούσε διαρκώς κριτική στον εαυτό του και στα μυθιστορήματά του. Υπεραναλυτικός και με συμπλέγματα κατωτερότητας. Η αυτοπεποίθησή του είχε αντικατασταθεί από ενοχές, η αίσθηση της ικανότητας, από ντροπή και φόβο. Κι όμως, όλα αυτά ήταν που συνετέλεσαν στη δημιουργία των τεράστιων για τη λογοτεχνία έργων του. Ήταν ο τέλειος συνδυασμός για να μπορούμε σήμερα να διαβάσουμε τη «Μεταμόρφωση», τη «Δίκη», την «Κρίση».
[dropcap size=big]Ο[/dropcap] λόγος είναι αληθινός και γυμνός, η γραφή του μεστή και ιδιαίτερη. Μεγάλες προτάσεις, νοήματα συμπυκνωμένα. Σε μεταφέρει στον κόσμο του κι εσύ ακολουθείς θες δε θες, στο σκοτεινό αλλά γεμάτο δύναμη ιδιαίτερό του σύμπαν. Σε βάζει στο προσωπικό του χάος, κι όταν το αντιληφθείς, αν είσαι τυχερός, θες να μείνεις εκεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Ιδιοφυής γραφή, ακόμα ιδιοφυέστερη επιλογή λέξεων. Δέος, μόνο δέος.
[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]«O[/dropcap] μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σε βυθίσει στο σκοτάδι, έχοντας όλα τα φώτα αναμμένα», έγραψε για τον Κάφκα ο Έρμαν Έσσε, και δε θα μπορούσενα το αμφισβητήσει κανείς. Το φως του αναβλύζει μέσα απ’ το σκοτάδι του. Ένας άνθρωπος που ανέλυε τον εαυτό του ασταμάτητα, σχεδόν αναγκαστικά, που ασκούσε διαρκώς κριτική σε όσα έγραφε και δεν ήθελε να τα εκδώσει, ένας άνθρωπος αυτοκαταστροφικός και ιδιόρρυθμος. Μια απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες φιγούρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κυνηγούσε μονίμως το απόλυτο, την τελειότητα, το έσχατο βάθος. «Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας», είπε. Και μόνο τέτοια βιβλία μας χάρισε.
Κείμενο: Αντωνία Σακελλαροπούλου (Lavart)
Σχέδια: Mαρίνα Λαμπρινουδάκη (Lavart), Ειρήνη Θεοδωρίδου (Lavart)
