Μπουρλότο..
[dropcap size=big]Π[/dropcap]αράξενοι είναι οι άνθρωποι και πόσο μάλλον οι καλλιτέχνες. Μια φιγούρα μου κέντριζε το ενδιαφέρον, γιατί το δικό της παράξενο είχε μία διαφορετικότητά, αλλιώτικη απ’ των άλλων. Μια γυναίκα καλλιτέχνης με σπάνια ομορφιά, την οποία και δεν εκθείαζε ποτέ. Το ντύσιμό της, προσεγμένο και στην τσάντα ένα πακέτο σαντέ με την κόκκινη γραμμή. Δυο κόκκινες γραμμές και στα χείλη της. Το χαμόγελο της σε παρασύρει στα πιο όμορφα παιδικά παραμύθια, κεντημένα με τις μελωδίες του Χατζιδάκη. Ο θυμός της σε τάραζε, η φράση της σε καθήλωνε. Φάνταζε απόμακρη, με συντροφιά την μοναχικότητα και λίγους διαλεκτούς φίλους.
Άδικοι είναι οι άνθρωποι και την αδίκησαν. Ίσως την ζήλευαν. Τέτοια ταλέντα δεν τα χωράει αυτός ο τόπος. Σε ένα σενάριο, ο δεύτερος και ο τρίτος ρόλος έρχονταν στα χέρια της. Πώς να αρνηθείς κάποιον ρόλο; Είτε είσαι πρώτος στους τίτλους, είτε δεύτερος, ακόμα και τελευταίος, η αγάπη για την δουλειά, δεν αλλάζει. Και αγαπήθηκε από τους δεύτερους ρόλος σαν πρωταγωνίστρια.
[dropcap size=big]Θ[/dropcap]ρήνησα έναν θάνατο μετά από 30 χρόνια. Έκλαψα για μια καλλιτεχνική ψυχή και εκεί συνειδητοποίησα πως είχε αναστηθεί στο μυαλό μου, δίνοντας μου μαθήματα μέσα από τους ρόλους της και τις ηχογραφήσεις της. Σε έναν ρόλο λοιπόν δεν δίσταζε να απαξιεί κάποιον ανώτερο της.
Σάμπως υπήρξε κιόλας..;
(Από το «Άχ αυτή η γυναίκα μου»)
Διευθυντής -Που είναι η Ξένη;
Υπάλληλος – Έρχεται κ. διευθυντά.
Διευθυντής -Καθυστερεί!
Υπάλληλος -Δις Ξένη;
Ξένη -ΤΩΡΑ!!!
Διευθυντής -Θέλω να σας μιλήσω και αυτά που θα πω, προπαντός να τα προσέχεις εσύ!
Υπάλληλος- Εγώ κ. διευθυντά;
Διευθυντής- Ναι εσύ! Βρε πήγαινε στην θέση σου… Γιατί εσύ είσαι ο κοπανατζής εδώ μέσα.
Υπάλληλος- Τι λέτε κ. διευθυντά. Εγώ σκίζομαι για την υπηρεσία σας. Εγώ δεν κοιμάμαι την νύχτα κ. διευθυντά.
Διευθυντής- Πήγαινε στη θέση σου. Δεν κοιμάσαι την νύχτα και κοιμάσαι στο γραφείο την ημέρα. Πολλοί θα απολυθούν από εδώ μέσα. Πήγαινε να φέρεις την Ξένη.
Υπάλληλος- Αμέσως!
Διευθυντής- Που ήσουν;
Ξένη- Γιατί χαλάς τον κόσμο; Ούτε για την ανάγκη του δεν μπορεί να πάει κανένας;
Διευθυντής- Πήγαινε στην γραμμή! Θέλω να σας μιλήσω.
Ξένη- Ε μίλα, φίμωτρο σου βάλαμε;
Διευθυντής- Αγαπητοί μου συνεργάτες ξέρετε γιατί σας κάλεσα σήμερα εδώ;
Ξένη- Όχι!
Υπάλληλος- Μην διακόπτετε τον κ. διευθυντή.
Διευθυντής- Βρε πήγαινε στην θέση σου. Σας κάλεσα για να τιμήσουμε έναν υπάλληλο, ο οποίος λείπει αυτήν την στιγμή.
Υπάλληλος Β- Τον Δημήτρη.
Διευθυντής- Μάλιστα τον Δημήτρη, αυτό το παράδειγμα αφοσιώσεως, εργατικότητας και …
Υπάλληλος – Και εντιμότητας.
Διευθυντής- Βρε πήγαινε στην θέση σου. Ποιος σου είπε εντιμότητας, εγώ δεν ήθελα να πω εντιμότητας, ήθελα να πω ειλικρινείας.
Ξένη- Ε πες το Χρυσόστομε.
Διευθυντής- Λοιπόν, ξέρετε ότι το γραφείο μας πήρε για πρώτη φορά την μεγάλη δημοπρασία και ξέρετε σε ποιόν οφείλετε αυτό το κατόρθωμα;
Στον Δημήτρη! Μάλιστα στον Δημήτρη.
Υπάλληλος- Μα πως κ. διευθυντά;
Διευθυντής- Βρε πήγαινε στην θέση σου. Πως; Άκου εκεί πως; Με την αφοσίωσή του. Όταν εσείς σχολάτε και πάτε περίπατο, κινηματογράφο, ψυχαγωγία…
Ξένη- Δεν πάμε.
Διευθυντής- Γιατί;
Ξένη- Δε φτάνουν τα μισθά!
Υπάλληλος – Όχι δεσποινίς, ο κύριος διευθυντής μας καλοποιεί με το παραπάνω.
Διευθυντής- Βρε πήγαινε στη θέση σου.
Η Σαπφώ Νοταρά δεν αποκάλυπτε τα μυστικά της και τα στοιχεία που δίνονται για τη ζωή της είναι λίγα. Όμως πρωταγωνιστεί στα σενάρια του μυαλού σου, όπως καμία άλλη ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου.
Κείμενο: Σοφία Ανδρεάδη (Lavart)
Σχέδια: Γιάννης Γκέρτσιος (Lavart)
